Je grote broer is de reden dat ik elke week bij jullie langskom. Hij krijgt mij dan een uurtje voor zich alleen, tenminste dat is het idee. Jullie moeder vindt het lastig haar aandacht te verdelen tussen haar twee kinderen. Jij bent nog geen twee jaar en altijd bij mama. Zij heeft haar handen zichtbaar vol aan jou. Als ik kom, wil jij daar ook bij zijn. Je klimt boven op de tafel en manoeuvreert jezelf tussen je broer en mij in. Je moeder doet haar best je weg te ‘lokken’ met een boekje of een spelletje, zodat ik aan de slag kan met je broer. Jij houdt mij echter goed in de gaten.
Tijdens de leesbegeleiding lees ik je broer voor en meestal heb ik ook een boekje bij me voor jou. Dat doet wonderen voor jullie taalontwikkeling. Met je broer doe ik ook spelletjes en we praten over dingen die hem bezighouden. Maar jij bepaalt het liefste wat er gebeurt en je bent daarin vaak grenzeloos. En als het niet zo gaat als jij wilt, dan laat je luidkeels van je horen. Ik zie een leergierig meisje dat haar moeder spiegelt in haar onmacht en heel begrijpelijke frustraties.
Boos!
Die ene keer laatst, wat was je boos! Je trok jezelf aan je haren, kneep mama in haar gezicht en krijste het uit. Er was geen duidelijk waarom, er ging alleen ‘iets’ anders dan jij wilde. Die frustratie hierover vloog er bij jou uit, en dat moest iedereen weten. Op je rug lag je op de grond en trapte hard tegen een deur. Op mijn hurken ging ik naast je zitten, ik bleef rustig en legde, met toestemming van je moeder, mijn handen op je buik. Verbaasd keek je me aan, dit was nieuw. Ik voelde je lijf weer rustiger worden, maar de boze bui in je hoofd was nog niet voorbij.
Ik schakelde de ‘hulp’ in van je broer. Hij kwam naast me staan, ik haalde diep adem en samen maakten we wortels in de grond. Daarna stampten we jouw boosheid de grond in. Met grote ogen keek je naar ons. Je werd nieuwsgierig en kwam overeind. Waarna ik je optilde en voelde dat je lijfje nu weer veel rustiger was. We zwierden samen door de kamer. Een schaterlach volgde. Je broer riep: “Nu ik, nu ik!” De sessie van die week rondden we vrolijk af.
Rust creëren
Nu vraag ik je moeder regelmatig of ik je even mag aanraken om je lijf wat tot rust te brengen. Ook leg ik haar uit hoe zij dit zelf kan doen. Als ik een hand op je rug en een hand op je buik plaats, voel ik je vaak zakken, je bent niet langer boos en de rust keert terug. Soms kom je ook naar mij toe, dan leg je je hand op je eigen buik en dan lijk je me, in jouw brabbeltaal, te vragen om je even aan te raken met mijn hand.
Wat doet aanraking?
Het aanraken van een kinderlichaam om het tot rust te brengen is zo mooi. Wanneer er iets vervelends gebeurt, zijn we geneigd ‘in’ ons hoofd te gaan zitten. Zo verliezen we het contact met ons lijf. Een ouder kind of een volwassene kun je in zo’n situatie vragen contact te maken met de voeten, maar een baby, dreumes of peuter heeft daar letterlijk een handje hulp bij nodig. Daarom ben ik ook zo blij dat ik mijn aanbod deze zomer kan uitbreiden met kindermassage, waarin kinderen door zachte aanraking, spel en beweging leren hoe zij grenzen leren voelen en aangeven via hun lijf.
Boos als spiegel
Dit kleine meisje is slim en zij spiegelt haar moeder via haar gedrag. Als moeder zich bewust wordt van dit patroon, kan zij leren hoe zij kan voorkomen dat haar dochter emoties blijft ‘dragen’ voor haar. Aan beide ouders doe ik voor hoe zij door aanraking het lijf van hun dochter kunnen helpen ontspannen. Met als positief gevolg: meer rust in huis en een betere verdeling van tijd en aandacht voor de beide nog zo jonge kinderen.
Meer weten?
Wil je meer weten over het aanbod van Het Uilenhart? Kijk dan eens bij mijn aanbod, stuur een e-mail naar pauline@hetuilenhart.nl of bel me via 06 270 40 256 voor een vrijblijvend intakegesprek van 30 minuten.
