Wat mij steeds weer raakt in mijn werk met kinderen, is hoeveel zij laten zien zonder woorden. Eén blik is vaak genoeg om te voelen hoe het écht met hen gaat. Ogen zijn spiegels van de ziel, en een ingang om contact te maken, vertrouwen te bouwen en ruimte te scheppen voor leren en groeien.
De taal van kinderogen
Kinderogen zijn voor mij de spiegels van de ziel. Bij iedere ontmoeting kijk ik een kind altijd eerst in de ogen. Zo voel ik meteen hoe ons contact zal verlopen. Is het kind blij dat ik er ben of juist wat afwachtend? Ontmoet ik een alerte en enthousiaste blik, of zie ik gesloten luikjes die diepere gevoelens beschermen?
De blik van de juf
Op een school waar ik leesbegeleiding verzorgde, brachten ouders hun kinderen tot aan de deur van de klas. Daar wachtte de juf hen op met een stralende glimlach. Elk kind mag bij haar zelf kiezen hoe het haar begroet: met een high five, een boks, een hand of, meestal, een knuffel. Steeds zegt zij iets aardigs en maakt zij kort oogcontact. Het raakte me altijd weer: hoe welkom ieder kind zich voelde. En zo slim van de juf: zij weet meteen hoe het die dag met hen gaat.
Pizza bakken
Ook bij de kinderen die ik daar leesbegeleiding mocht geven, begon het bij mijn wekelijkse sessies altijd met oogcontact. In één blik zie ik hoe het ervoor staat. Kunnen we meteen aan de slag, of vraagt het kind eerst om meer ruimte en aandacht? Soms kletsen we wat langer, of doen we een korte oefening om meer in het lijf te zakken. Dan kloppen we zachtjes op onze armen, benen, hoofd, oren en neus. Bij meer onrust helpt mijn favoriete spelletje: een pizza bakken op de rug. Terwijl ik met mijn vinger de pizza teken, kiest het kind de ingrediënten. Het plezier dat daarbij ontstaat, opent vaak de deur naar leren. Zodra ik de lach en ontspanning terugzie in die kinderogen, weet ik dat we verder kunnen.
Kinderogen en verdriet
In de ogen van een kind weerspiegelt zich ook verdriet. Een meisje met wie ik werkte heeft het zwaar: thuis draagt zij veel verantwoordelijkheid voor haar jongere broertjes en zusjes en staat zij haar moeder bij. Het leren van de Nederlandse taal is voor haar vaak bijzaak.
In het begin was ze mijlenver weg. Haar ogen waren wazig, ze deed wat er gevraagd werd, maar zonder glans. Tot er op een dag iets veranderde. Haar luikjes gingen open, haar ogen straalden opeens. Vanaf dat moment lachte ze me toe en vertelde honderduit. Natuurlijk is haar verdriet nog steeds zichtbaar, maar ik zie ook een krachtig en moedig meisje. Alle begeleiding en aandacht die ze krijgt, geven haar energie en heel voorzichtig het vertrouwen dat ze er mag zijn.
Intuïtief coachen
De informatie die ik lees in kinderogen helpt mij om af te stemmen op de onderstroom, dat wat niet gezegd wordt, maar wél voelbaar is. Ik stel me open en laat mijn hart de vraag stellen: lief kind, wat heb jij nodig? Zo kan ik hen begeleiden zonder dat zij hun pijn in woorden hoeven te vatten.
Helen
Kinderogen vertellen mij verhalen die woorden vaak niet kunnen dragen. Het vraagt om aandachtig kijken, voelen en afstemmen. Juist daar ontstaat ruimte: voor plezier, voor leren en voor het helen van wat soms nog zo kwetsbaar is.
Meekijken met jouw kind?
Wil jij dat jouw kind zich gezien en gehoord voelt, ook zonder veel woorden? Als lichaamsgericht kindercoach en leesbegeleider kijk ik mee met aandacht en help ik kinderen ontspannen, leren en groeien. Neem gerust contact met me op als je benieuwd bent wat ik voor jouw kind kan betekenen.